chodzić z kąta w kąt

См. также в других словарях:

• z kąta w kąt — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 7}} bez celu, bezmyślnie, denerwując się, nie wiedząc, co począć (zwykle z czasownikami oznaczającymi chodzenie) : {{/stl 7}}{{stl 10}}Chodzić, łazić z kąta w kąt. Czekając na żonę chodził z kąta w kąt …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• chodzić — 1. Chodząca cnota, cnotliwość, dobroć, powaga, uczciwość itp. «o człowieku godnym, dobrym, rozsądnym, uczciwym itp.»: Moja teściowa, kobieta niezwykle energiczna i uczynna, uchodzi we wsi (...) za chodzącą dobroć. PorD 5/1999. 2. Chodząca kronika …   Słownik frazeologiczny

• kąt — m IV, D. a, Ms. kącie; lm M. y 1. «część płaszczyzny ograniczona przez dwie półproste wychodzące z jednego punktu» ∆ Kąt prosty «kąt, którego ramiona są prostopadłe do siebie, mający 90°» ∆ fiz. Kąt graniczny «kąt padania, przy którym kąt… …   Słownik języka polskiego

• kąt — 1. Chodzić, pot. łazić, tłuc się z kąta w kąt «chodzić bez celu w jakimś pomieszczeniu, zwykle na skutek zdenerwowania, niepokoju lub znudzenia, nie mogąc sobie znaleźć miejsca»: Marudził po domu, łaził z kąta w kąt, w południe dopiero wyszedł na …   Słownik frazeologiczny

• łazić — ndk VIa, łażę, łazićzisz, łaź, łazićził 1. «chodzić wolno, ciężko, niezgrabnie, wlec się; czasem potocznie z odcieniem pospolitości: chodzić» Łaził z kąta w kąt. ◊ posp. Łazić za kimś, za czymś «starać się o czyjeś względy; zabiegać o coś» 2.… …   Słownik języka polskiego

• wędrować — ndk IV, wędrowaćruję, wędrowaćrujesz, wędrowaćruj, wędrowaćował 1. «odbywać wędrówkę pieszo lub używając środków lokomocji; chodzić, jeździć, podróżować» Wędrować pieszo, piechotą a. na piechotę. Wędrować autostopem. Wędrować samochodem. Wędrować …   Słownik języka polskiego

• pętać — ndk I, pętaćam, pętaćasz, pętaćają, pętaćaj, pętaćał, pętaćany 1. «zakładać pęta na przednie nogi koni, bydła, itp.» 2. «pozbawiać swobody ruchów, wiązać, krępować» Wąska suknia pętała jej nogi. pętać się 1. «pętać, krępować, wiązać siebie albo… …   Słownik języka polskiego

• wałęsać się — ndk I, wałęsać sięam się, wałęsać sięasz się, wałęsać sięają się, wałęsać sięaj się, wałęsać sięał się «chodzić bezczynnie, bez celu z miejsca na miejsce; włóczyć się» Wałęsać się po ulicach. Wałęsać się z kąta w kąt. Wałęsać się po nocy …   Słownik języka polskiego

• plątać się — I – poplątać się {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} łączyć się, zbijać się; motać się, splątywać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nitki się plączą przy haftowaniu. Poplątała mi się włóczka. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• snuć się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o nitkach: wyciągać się z czegoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nici snuły się z brzegu materiału. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} poruszać się powoli i… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• wałęsać się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, wałęsać sięam się, wałęsać sięa się, wałęsać sięają się {{/stl 8}}{{stl 7}} chodzić bez celu, wybierając drogę w sposób przypadkowy, włóczyć się, snuć się, spacerować : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wałęsać się po mieście …   Langenscheidt Polski wyjaśnień